Geçenlerde reklamına rastladığım bir sosyal sorumluluk projesi ilgimi cezbetti. Daha önce örneklerine rastlamıştım ama bu Boğaziçi Üniversitesi ve Türk Telekom işbirliğince yapılınca, reklamlarının sıklığı ve kullanıcıya ulaşma şekli sebebiyle çok daha etkili oluyor diye düşünüyorum.
Boğaziçi Üniversitesi, Görme Engelliler Teknoloji Laboratuvarı (GETEM) ve Türk Telekom, 200 civarı (şu an tam rakam kaç oldu bilemiyorum) kitabı sesli olarak kaydetmiş ve bunu görme engellilerin faydalanabilmesi için 0 800 219 91 91 numaradan ücretsiz erişime açmış.
Hizmetten faydalanmak isteyenler, görme engelli olduklarına dair bir raporla GETEM'e başvurarak şifre alabiliyormış. Bir gazete haberinde bu hizmetten okuma tembelliği olanların da faydalanabileceğini okudum da kafamda bir çelişki yarattı. Kendimce onlar ücretli faydalanabiliyordur çıkarımına vardım.
Bu güzel sosyal sorumluluk projesine bir yandan güzelmiş dedim, yeşil ışık yaktım ve sonrasında aklıma çocukluğum geldi.. Bir devre telefondan masal dinlerdik, Adile Naşit uykudan önce kıvamında, kuzucuklarım sıcaklığında... Daha da eskilere gidince radyo tiyatrosuna kadar gittim. Farklı bir blog konusu belki ama yeri şu an burasıdır... Ne güzel bir şeydi o, hayal etme imkanı verirdi gözlerini kapatınca. Öyle sokaktan geçen adamlar da seslendirmezdi, tanındık, bildik isimler, doğru vurgularla.... Gelen ses efektleri ve bazen uzun tasvirlerle.. Sahneler, dekorlar kendi hayal gücümüze bırakılırdı.
Bir kaç radyo sanırım ara ara devam ediyormuş da ben rastlamadım.
Görme engeli olmadığımız için biraz daha şanslı olabiliriz, hayatın ve zamanın dayattıkları yüzünden bu şansımız şansızlığa dönüyor da olabiliriz. Sence de artık çoğumuz hayal özürlüyüz değil miyiz?
